Przynależność - Toko-pa Turner

Autorka recenzji: Mary Alice

Krajobrazy duszy

Nitki naszych opowieści są wplecione we wspólny gobelin przynależności, za który stajemy się odpowiedzialni.

                                                                                                          Toko-pa Turner

Ta książka przyszła w idealnym dla mnie momencie! Dzięki niej odbyłam głęboką podróż, jaką autorka dokonała w refleksji nad własną przynależnością. Oto jeden z moich ulubionych fragmentów:

„Zbyt często popadamy w błędne przekonanie, że świat zewnętrzny jest naszym źródłem witalności. Czekamy na jego wskazówki i pozwolenia i zapominamy honorować, składać petycje i otrzymywać od studni wewnętrznej. Nieświadomie boimy się odwrócić od świata; myślimy, że chowamy nasze «głowy w piasek» lub że stracimy wszystko, jeśli nie dotrzymamy kroku. Ale prawda jest taka, że istnieje inny rytm, który próbuje nas utemperować od wewnątrz. Jeśli przeniesiemy naszą reakcję ze świata zewnętrznego na wewnętrzny, pozwalając na okresowe odpływanie naszej zewnętrznej skuteczności, zobaczymy, że służy to bardziej harmonijnemu sposobowi z naszymi własnymi ciałami i z naszym większym ziemskim ciałem”.


Aby usłyszeć rytm twojej rdzennej pieśni, aby stanąć w zgodzie z poezją twojego rozwoju, najpierw musi być oczyszczenie: temenos prostoty, w którym możesz mieszkać. Temenos to greckie słowo, które nie ma angielskiego odpowiednika, oznacza „kawałek ziemi otaczający lub przylegający do świątyni; jest święty i zamknięty”. Uderz w święty gaj ciszy, w którym możesz słuchać, jak pragniesz być słyszany, widzieć, jak tęsknisz za byciem widzianym, rozpoznać, gdzie pragniesz być istotny i potrzebny. Zanurz się w swoim wyobcowaniu i pozwól, aby smutek twojego rozczarowania był wilgocią, która ochrzciła jako nasiona twojego potencjału, aby w końcu mogły się otworzyć.


A kiedy pielęgnowaliście swoją wewnętrzną studnię, wiedzcie, że wasza praca jest częścią większej misji, która poprzez nasze połączone doświadczenie próbuje dojść do harmonii. Innymi słowy, nasze indywidualne samopoczucie jest również dobrem całości. Zamiast myśleć o świecie zewnętrznym jako o „prawdziwej rzeczywistości”, zaczynasz widzieć, o czym Celtowie dobrze wiedzieli, że psychika i natura są nieodłączne. Istnieje konwersacyjna relacja między światem wewnętrznym i zewnętrznym, dynamiczna wzajemność, którą można wzmocnić, dbając o ich równoważność.


Jest to książka, w którą będę zagłębiać się raz za razem, gdy będę głębiej rozważać aspekty i elementy mojej własnej przynależności i pamiętać, jak mówi na końcu:
„Tęsknota. Zamiast zawsze pytać: «Gdzie należę?» - pytanie, które opiera się na niedoborze - rozważ odwrócenie swojej definicji słowa z rzeczownika na czasownik, w którym przynależność staje się praktyką hojności, jak w «Należę do tego, co kocham». Mądry nauczyciel powiedział mi kiedyś, że największą praktyką duchową, jaką zna, jest odkrycie tego, czego najbardziej brakowało ci w życiu... a potem pozyskanie i rozdanie tej rzeczy”. Innymi słowy, weź to, co masz, co wie zbyt mało o wszystkim, co duże, i uczyń z tego ofiarę.


Przynależ do tych, którzy cię potrzebują. Znajdź tych, ludzi i innych niż ludzie, którzy dryfują na margines, którzy są najmniej cenieni lub najbardziej nieoczekiwani, aby mieć coś do zaoferowania; poszukaj tych, którzy nie mają głosu i przyciągnij ich bliżej. Kiedy idziesz na imprezę, zamiast pozwolić, aby strach przed dopasowaniem się do ciebie ogarnął, ćwicz zastanawianie się. Uznanie, że wszyscy wokół ciebie boją się braku przynależności, jest objawieniem. Wszyscy szukamy tej obecności w innym, która może nas schronić i edukować nasze własne historie, sprawić, że poczujemy poprzez ich zaangażowanie, że jesteśmy niezbędni w tym życiu. W pewnym momencie musimy zejść z tych czekających schodów i zacząć zachowywać się tak, jakbyśmy byli potrzebni. Niezależnie od tego, czy znajduje to odzwierciedlenie w naszym świecie, czy nie, musimy przyjąć nasze własne znaczenie i zacząć dawać dary, które posiadamy, a które są rozpaczliwie potrzebne.


Gdziekolwiek jesteś tęsknisz za przyjacielem, który dzwoni tylko po to, aby dowiedzieć się, czy czujesz się dobrze, bądź tym dzwoniącym dla innego. Gdziekolwiek jesteście tęskniąc za wymownymi modlitwami, aby uczynić codzienne rzeczy, niech wasze własne niezdarne słowa błogosławią wasze posiłki na głos. Gdybyś pragnął rytuału pod księżycem, bądź tym, który dba o bicie serca zgromadzenia. Abyś mógł być rozpoznany, pozwól się zobaczyć.


To jest książka odżywcza dla duszy.

------------------------------------------------------------------------

Toko-Pa Turner, Przynależność. Jak przypomnieć sobie drogę do domu, przeł. Dorota Pomadowska, Wydawnictwo Kobiece, Białystok 2022.