Zaproszenie do Wrocławia na wieczór autorski Marcina Barana

Marcin Baran to nie tylko dyrektor programowy Bruno Schulz. Festiwal, ale również (a może przede wszystkim) poeta. Z tym większą radością chciałabym zaprosić na wrocławskie spotkanie poświęcone Zebranym. Wiersze i poematy 1983-2013, które ukazały się nakładem Wydawnictwa EMG w październiku tego roku dla uczczenia 50. urodzin poety.

Z posłowia Zebranych: I tak od trzech dziesięcioleci zapisuję w wierszach to, co widzę, słyszę, myślę i czuję. Zdarza mi się wspomagać ów zapis wysiłkami wyobraźni i nieświadomości. W związku z tym jestem w tych wierszach nie tylko jako ja. Jestem w nich także jako ty i jako on, jako ona i jako ono, jako my i jako wy, i wreszcie jako oni. Ale na koniec tak naprawdę można tutaj znaleźć tylko mnie.

Wieczór autorski z udziałem poety - jubilata poprowadzą Paweł Próchniak i Marcin Świetlicki. Zapraszamy pierwszego dnia Festiwalu, 20 listopada (środa), początek o godzinie 19:15.
Zakład Narodowy im. Ossolińskich, ul. Szewska 37, Aula.

Wydawnictwo EMG ma zaszczyt przedstawić książkę

Marcina Barana

Zebrane

W związku z ukończeniem przez poetę Marcina Barana 50 lat, Wydawnictwo EMG życzy jubilatowi następnych 50 i załącza prezent w postaci tomu wierszy zebranych poety.

Marcin Baran (1963), autor tomów wierszy:

„Pomieszanie” (1990)

„Sosnowiec jest jak kobieta” (1992)

„Sprzeczne fragmenty” (1996)

„Zabiegi miłosne” (1996)

„Trylogia” (1998)

„Tanero” (1998)

„Prozak liryczny” (1999)

„Bóg raczy wiedzieć” (2000)

„Gnijąca wisienka i inne wcielenia” (2003)

„Niemal całkowita utrata płynności” (2012)

Opublikował także wybory wierszy:

„Destylat” (2001)

„Mistyka i zmysły” (2008)

„Mniej, więcej, wszystko” (2011)

Współredagował antologie:

„Długie pożegnanie. Tribute to Chandler” (1997)

„Carnivorous Boy, Carnivorous Bird. Poetry from Poland” (2004)

„Żegnaj, laleczko. Wiersze noir” (2010)

Współtłumaczył:

debiutancką powieść Mickeya Spillane’a „Ja jestem sądem” (2008)

i pośmiertny tom wierszy Charlesa Bukowskiego „Światło błyskawicy za górą” (2009)

I tak od trzech dziesięcioleci zapisuję w wierszach to, co widzę, słyszę, myślę i czuję. Zdarza mi się wspomagać ów zapis wysiłkami wyobraźni i nieświadomości. W związku z tym jestem w tych wierszach nie tylko jako ja. Jestem w nich także jako ty i jako on, jako ona i jako ono, jako my i jako wy, i wreszcie jako oni. Ale na koniec tak naprawdę można tutaj znaleźć tylko mnie.

                                                                                       Marcin Baran, Pięćdziesiątka