Sam tytuł stanowi swoistego rodzaju prowokację do przeczytania tejże pozycji. Koniec człowieka według Fukujamy nie stanowi końca cywilizacji ludzkiej na ziemi spowodowanej poprzez kataklizm czy samounicestwienie.

Koniec człowieka należy rozumieć metaforycznie – jego efektem bowiem jest ingerencja ludzkiej dłoni w biotechnologię, w genetyczne struktury rozwoju człowieka. Konsekwencją tego procesu jest „produkcja” istot humanoidalnych, pozbawionych autonomii i możliwości wyboru.

 Zachęcam do lektury wszystkich tych, których interesuje problem etyczny w trwającym bez końca sporze o „przedłużanie życia” czy  - wybiegając w przyszłość – produkcji istot ludzkich „na zamówienie”.

                                                                                                   Irmina Kosmala