Drapieżcy - Lech M. Jakób
Rzecz o życiu zwierząt – ich dramatach i powszednich zachowaniach.
Wiodącymi postaciami są szczupak, wilk i bielik – przedstawiciele trzech
żywiołów: wody, ziemi i powietrza. Silnie osadzona w realiach przyrody środkowoeuropejskiej historia dzieje się na Pomorzu.
Dzięki trzywątkowej budowie utworu, kierując się graficznymi sylwetkami zwierząt, można osobno śledzić perypetie wybranego drapieżnika. Można też czytać od początku, strona po stronie, jako że wątki splatają się, prowadząc do wspólnego końca.
W latach 1998-2000 powieść publikowały w odcinkach pisma „Łabuź” oraz „Dzikie Życie”.
------------------------------------------------
Historia trojga drapieżców rozgrywa się w pięciomiesięcznym okresie – od maja do września – kiedy to przestrzenie lasów, wód i powietrza pełne są zwierzyny godnej upolowania. Wydawałoby się, że jest to okres najlepiej sprzyjający łowom i beztroskiemu życiu zwierząt. A jednak zaspokojenie głodu, jak pokazuje autor, nie jest wcale takie oczywiste. Liczy się wiek, refleks i siła. Jeśli bowiem nawet zwierzę upoluje jakąś ofiarę, potężniejszy drapieżca jest w stanie mu ją szybko wyrwać.
Trzy smutne opowieści łączy ten sam los: opisani drapieżcy są samotni i okaleczeni. Na dodatek – w i tak dostatecznie trudną walkę o przetrwanie – wkracza człowiek, odciskając tym samym bolesne piętno swej obecności na ciele trojga dzikich istnień.
Jak niedaleko nam do zwierząt… - chciałoby się rzec. Wciąż polujemy na lęki nasze i głody – w poetycki sposób dopowie nas autor…
Irmina Kosmala
